Botvangen: Chess Society – Haarlemse Jopen 3-1

 

Dit jaar vieren wij Haarlemse Jopen ons 10-jarig bestaan. Hoe hadden we dit feit beter luister kunnen bijzetten dan door de dubbel te realiseren? Kampioenschap en NHSB-beker! Enfin, een enkel is ook leuk. Want met die beker is het niks geworden. Chess Society stond in de weg. In de bond twee klassen hoger, op elk bord honderden punten rating meer.

 

Toch zag het er aanvankelijk goed uit. Er werd een aloude Jopen-intimidatietactiek van stal gehaald. De Zandvoorters zagen met slecht verholen verbijstering toe hoe Ex op theatrale wijze door middel van luciferhoutjes deelname en bordvolgorde bepaalde. En hoe de Joop met de hoogste rating aan het langste eind trok, uit de boot viel en tot verslaglegging werd veroordeeld.

 

Het sterke Chess-viertal was door deze gevoelige psychologische tik bijna anderhalf uur lang nauwelijks tot schaken in staat. Met gemak hielden wij de ratingbommen in bedwang. Op bord 1 moest Joop Boom (1675) het met wit opnemen tegen de roemruchte Fred van de Klashorst (2093). Hij kreeg in een Aljechin een geïsoleerde d-pion, maar zette die handig om in een geïsoleerde e-pion bij zijn tegenstander. Op bord 2 kreeg Topjoop the fool (1528) tegen Olaf Cliteur (1881) de Van Geet-opening om zijn oren (van je collega-Raadsheren moet je het maar hebben). Het kostte hem zijn rokade maar de verdediging leek solide. Ex (1436) speelde op bord 3 Gesloten Siciliaans tegen Dennis van der Meijden (1863) en rokeerde vol zelfvertrouwen lang bij een halfopen c-lijn. Dennis kwam zich bij ondergetekende beklagen dat hij, zo aan het begin van het seizoen, maar moeilijk zijn draai kon vinden. En Tjes (1574) bestreed op bord 4 Chris van Bockel (1851) met een koele baseline-tactiek. In de Dame-Indiër werd pas op de 12e zet een pionnetje geruild, waarna het materiaal wederom meer dan 10 zetten lang werd gespaard.

 

Toen ging het mis. Het Zandvoorts Mannenkoor had de repetitie beëindigd en rukte en masse op naar de naast de schaakzaal gelegen bar. Daar was het moeilijk afscheid nemen van de zojuist uit den treuren geoefende harmonieën.

 

Hàààààààring! Hàààààààring!

De beste van de hele Noordzee!

 

Het was de ‘zet’ waarop de Zandvoortse schakers kennelijk hadden gewacht. Ex, eenzijdig geconcentreerd op de damevleugel werd aan de andere kant als sardientjes ingemaakt. Joop Boom kreeg een vork gelijk een harpoen in zijn f3 en Topjoop the fool raakte verstrikt in een sleepnet.

 

Maar Tjes hield stand! Weliswaar kwam er een sterk paard op f5, dat later werd verruild voor een sterke loper. Maar toen Van Bockel zich schuldig maakte aan overbevissing sloeg de ambtenaar van Verkeer en Waterstaat toe en joeg hem door zijn tachograaf. Enerverende partij, naspelen aanbevolen.

 

De evaluatie in de bar werd als altijd in Zandvoort uiterst gezellig en bij ontbreken van een klok lang uitgesponnen. Een van de koorleden was blijven hangen, vervuld van Schelvispekel o.i.d. en ging ons voor in een samenzang die tot aan Engeland de vissen uit de slaap moet hebben gehouden.

 

Pas tegen vier uur vond ik mijn kooi. Ik heb de hele zaterdag nagehikt. Over twee weken revanche.

 

Vice-Vaantjes